Κοιλιοκάκη και διαγνωστικά κριτήρια σε εξέλιξη

Υπό το φως των σημερινών γνώσεων και των αναδυόμενων πολύπλοκων κλινικών προβλημάτων, προτείνουμε ότι το πραγματικό χρυσό πρότυπο για την τελική διάγνωση της κοιλιοκάκης είναι η απόφαση που λαμβάνεται βασιζόμενη σε κλινοεργαστηριακές προσεγγίσεις.
 εν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κατανόησή μας στο πεδίο το οποίο αφορά τις διαταραχές που σχετίζονται με την γλουτένη και συγκεκριμένα με την κοιλιοκάκη,  έχουν αλλάξει όσον αφορά τα  κλινικά, ιστολογικά και αυτοάνοσα  χαρακτηριστικά της, έτσι ώστε να εμφανίζεται ως ένα νέο νόσημα σε σύγκριση με εκείνο που περιγράφεται στα ιατρικά βιβλία εδώ και 10 ή 20 χρόνια.

Κατά τα τελευταία 20 χρόνια, η  διαγνωστική ακρίβεια των μη επεμβατικών  εργαστηριακών δοκιμών (ορολογικών και γενετικών) για την κοιλιοκάκη αυξήθηκε σταδιακά και αναπτύχθηκαν εξαιρετικά αξιόπιστες δοκιμές.

Ως εκ τούτου, είναι καιρός να αλλάξει το ιστορικό δόγμα που χρησιμοποιεί την εντερική βιοψία που λαμβάνεται από τον βολβό και την μοίρα του δωδεκαδακτύλου ως τον χρυσό κανόνα για την ανίχνευση της κοιλιοκάκης.  Υπό το φως των σημερινών γνώσεων και των αναδυόμενων πολύπλοκων κλινικών προβλημάτων, προτείνουμε ότι το πραγματικό χρυσό πρότυπο για την τελική διάγνωση της κοιλιοκάκης είναι η απόφαση που λαμβάνεται βασιζόμενη σε κλινοεργαστηριακές προσεγγίσεις.

Ο  υποψιασμένος κλινικός γιατρός,  σε συνεργασία με τον ενημερωμένο εργαστηριακό γιατρό, έχει  ουσιαστική και εξειδικευμένη προσέγγιση στη διάγνωση της CD ερμηνεύοντας σωστά τον πίνακα των διαθέσιμων δεδομένων (κλινικών, ορολογικών , ιστολογικών και γενετικών). Μια ακριβής εκτίμηση της μορφολογίας του βλεννογόνου του δωδεκαδακτύλου, αποφεύγοντας κλινικά συμπεράσματα (τα οποία είναι συχνά παραπλανητικά), παραμένει ζωτικής σημασίας για την τελική διάγνωση της κοιλιοκάκης. Μια διεπιστημονική ομάδα που συντονίζεται από τον κλινικό ιατρό μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη βελτίωση της ποιότητας στη  διαγνωστική προσέγγιση  της κοιλιοκάκης με τη συλλογή όλων των κομματιών  του παζλ που απαιτούνται για να λυθεί ο γρίφος της κοιλιοκάκης. Σήμερα πιστεύουμε ότι η διαγνωστική προσέγγιση  ή ο αποκλεισμός της κοιλιοκάκης  μπορεί να γίνει μέσω μη επεμβατικών  εργαστηριακών δοκιμών, χωρίς την ανάγκη μιας βιοψίας εντερικού βλεννογόνου.

Υπάρχουν πολλές πιθανές προσεγγίσεις για τις διαγνωστικές δοκιμές της κοιλιοκάκης για ύποπτα άτομα. Για κάθε ασθενή ξεχωριστά, η επιλογή των καταλληλότερων εργαστηριακών εξετάσεων θα πρέπει να καθοδηγείται από το συγκεκριμένο κλινικά σενάριο, συμπεριλαμβανομένων θετικού οικογενειακού ιστορικού, έγκριση μιας διατροφής χωρίς γλουτένη, και σχετικές συνοδές παθολογικές καταστάσεις.

Τα αποτελέσματα από όλες τις εργαστηριακές δοκιμές, ο έλεγχος αυτοανοσίας και ο προσδιορισμός των HLA-DQ2/DQ8, πρέπει να ερμηνεύονται μέσα σε κλινικό πλαίσιο ώστε να καθοριστεί εάν είναι απαραίτητη μια βιοψία.

Τέλος, οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να εξετάσουν τα αποτελέσματα ολόκληρης της αξιολόγησης για να προσδιοριστεί εάν ο ασθενής έχει ήδη ή είναι σε κίνδυνο για την ανάπτυξη κοιλιοκάκης στο μέλλον.

Πρόσφατα  η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Παιδιατρικής Γαστρεντερολογίας Ηπατολογίας και Διατροφής (ESPGHAN) άνοιξε νέους δρόμους  στη  διαγνωστική προσέγγιση της κοιλιοκάκης, προτείνοντας νέα κριτήρια για τη διάγνωση της κοιλιοκάκης, γεγονός που υποδηλώνει ότι σε παιδιά με σοβαρή δυσαπορρόφηση , η κοιλιοκάκη  μπορεί να διαγνωστεί με βάση μια θετική ορολογική δοκιμή ( π.χ. tTG IgA ,DGP IgG) και την παρουσία μιας τυπικής γενετικής προδιάθεσης ( DQ2 και / ή DQ8 ) , χωρίς την ανάγκη για μια βιοψία του  εντερικού βλεννογόνου. Αυτή είναι μια πρώιμη προσπάθεια για διάγνωση της κοιλιοκάκης χωρίς επεμβατικές διαδικασίες, υποδεικνύει ότι τα διαγνωστικά κριτήρια για τη κοιλιοκάκη θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά τα επόμενα χρόνια.